سیستم دورکاری امن رها

هرچه بالا می‌رود دیگر پایین نمی‌آید! در سال 1961، زمانی که روسیه اولین فرد را به فضا فرستاد، نزدیک به هزار قطعه زباله از سفرهای قبلی آنجا انباشته شده بود. چند دهه بعد، این عدد به 30000 قطعه رسید و این تعداد فقط شامل قطعاتی است که قابل ردیابی هستند. تولید زباله‌های فضایی چالشی برای سفر و اکتشاف برای فضانوردان ایجاد می‌کند. چگونه زباله‌ها به آنجا رسیدند و چه مشکلاتی ایجاد کردند؟ در این مقاله از زباله‌ فضایی می‌گوییم.

زباله‌های فضایی به اشیا ساخته دست بشر گفته می‌شوند که در مدار زمین قرار دارد و می‌توانند به بزرگی یک اتوبوس یا به کوچکی یک تراشه باشند. این زباله‌ها شامل قطعات ماهواره‌ها، اجزای موشک‌ها، ابزارهای آزمایشگاهی و حتی خرده‌های فلزی هستند. با افزایش فعالیت‌های فضایی انسان، تعداد زباله‌های فضایی نیز به سرعت در حال افزایش است. در حال حاضر، تخمین زده می‌شود که بیش از 100 میلیون قطعه زباله‌ فضایی با قطر بیش از 1 سانتی ‌متر در مدار زمین وجود دارد. زباله‌های فضایی، بقایای فعالیت‌های بشر در فضا هستند که دیگر کاربردی ندارند و در مدار زمین باقی مانده‌اند. این زباله‌ها می‌توانند شامل ماهواره‌های از رده خارج شده، قطعات موشک‌ها، ابزارهای آزمایشگاهی و حتی اجزای کوچکی مانند پیچ و مهره باشند.

تعداد زباله‌های فضایی در حال حاضر به حدود 100 میلیون قطعه تخمین زده می‌شود که از این تعداد، حدود 20 هزار قطعه با قطر بیش از 10 سانتی ‌متر هستند. این زباله‌ها با سرعتی بین 7 تا 8 کیلومتر در ثانیه در مدار زمین حرکت می‌کنند که می‌تواند آسیب جدی به ماهواره‌ها، فضاپیماها و حتی فضانوردان وارد کند. اما زباله های فضایی همه فقط زباله‌های موشک و قطعات ماهواره نیستند. دیگر اشیاء به جا مانده در فضا عبارتند از:

• یک دستکش یدکی که توسط فضانورد اد وایت در سال 1965 جا ماند
• کاردکی که توسط فضانورد پیر سلرز در سال 2005 گم شد
• دوربین فضانورد سونیتا ویلیامز که در طول سفر فضایی سال 2007 آن را از دست داد
• نقاشی اندی وارهول که توسط ماموریت آپولو 12 در سال 1969 ادامه مطلب