سیستم دورکاری امن رها

آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که اینترنت چگونه به وجود آمد؟ چگونه وقتی یک آدرس وبسایت را تایپ می‌کنیم، فورا به آن صفحه منتقل می‌شویم؟ مسلما در گذشته این امکان وجود نداشت، حداقل تا زمانی که هنوز DNS معرفی نشده بود. برای درک اینکه DNS چگونه به وجود آمد (و چرا به وجود آمد) بیایید در ابتدا نگاهی اجمالی به تاریخچه اینترنت بیندازیم. در سال 1958، رئیس جمهور آیزنهاور، پروژه تحقیقاتی APRA را راه اندازی کرد. هدف از APRA کمک به اتصال کامپیوترها در موسسات مختلف از طریق خطوط تلفن بود.

در دهه 60، ARPA به سرعت رشد کرد و مفهوم شبکه‌های کامپیوتری به شروع خود نزدیک شد. ARPANET توسعه یافت: اولین شبکه گسترده‌ای که قادر به سوئیچینگ بسته بود و پروتکل‌های TCP/IP را پیاده سازی کرد. در آن زمان، موسسه تحقیقاتی استنفورد یک فایل HOSTS.TXT داشت که از آدرس سایت‌ها نقشه‌برداری می‌کرد. اما با رشد سریع اینترنت در سراسر جهان، این کار بسیار دشوار شده بود.

پس از آن بود که DNS برای کمک به مقابله با این مشکل وارد صحنه شد. به پل موکاپتریس (دانشمند کامپیوتر آمریکایی و از توسعه دهندگان اینترنت) و تیمش وظیفه ساده سازی شبکه را داشتند. در سال 1983، تعریف DNS ایجاد و کمی بعد به استاندارد اینترنت تبدیل شد. DNS عموما غیرمتمرکز بود و به افراد اجازه می‌داد بدون نیاز به آدرس IP در اینترنت به جستجو بپردازند.

DNS به ایجاد اسامی قابل شناسایی که نشان دهنده آدرس‌های IP هستند، کمک کرد و باعث شد تا گشت و گذار در اینترنت برای کاربران بسیار آسان شود. این‌ کارها فقط به آن دلیل بود که به خاطر سپردن نام دامنه‌ای مانند ABC.com بسیار ساده‌تر از آدرس IP کامل است. به یاد بیاورید که یک آدرس IP از ارقام و کاراکترهای پیچیده تشکیل شده است که یادآوری آن‌ها به سادگی امکان پذیر نیست. اکنون که متوجه شدیم تعریف DNS چیست و چرا این مفهوم مهم است، بیایید نگاهی دقیق‌تر به نحوه عملکرد آن بیندازیم.

در روزهای اولیه پیدایش اینترنت، اختصاص یک آدرس IP به نام دامنه به صورت خودکار انجام نمی‌شد. قبل از اینکه اینترنت به پدیده‌ای گسترده در دنیا تبدیل شود، اتصال نام دامنه و آدرس IP به صورت دستی فرآیند بسیار کندی بود. با رشد اینترنت و احساس نیاز به دامنه‌های بیشتر، دیگر به اتصال دستی آدرس‌های IP و نام دامنه نیازی نبود. محبوبیت روزافزون اینترنت به این معنی بود که روشی قوی‌تر مورد نیاز است.

در سال 1983، دانشمندی به نام Paul Mockapetris یک سیستم پویا ایجاد کرد که به طور خودکار آدرس‌های IP را با نام دامنه‌ها و بدون نیاز به نیروی انسانی متصل می‌کرد. این سیستم جدید انقلابی DNS نام داشت. با اینکه هنوز می‌توانید اطلاعات آدرس IP را به صورت دستی در URL بنویسید، تایپ یک نام دامنه کوتاه بسیار آسان‌تر و ساده‌تر است. Mockapetris تمام اطلاعات DNS را به صورت رایگان در دسترس همه قرار داد.

تعریف DNS یا Domain Name System را به عنوان دفترچه تلفن اینترنتی در نظر بگیرید. این یک پایگاه داده است که در آن نام دامنه‌های اینترنتی به آدرس‌های IP تبدیل می‌شوند. این پروتکل نام‌های دامنه را به آدرس‌های IP عددی تبدیل می‌کند. کامپیوترها فقط می توانند با استفاده از آدرس های IP عددی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. برای اینکه مرورگر شما را به نام دامنه‌ای که وارد کرده اید متصل شود، DNS ابتدا باید آن را به یک IP قابل خواندن توسط کامپیوتر ترجمه کند. همچنان می‌توانید برای دسترسی به یک وب‌سایت، آدرس IP را در مرورگر تایپ کنید، اما بهتر است نام دامنه‌ را به ‌خوبی به خاطر بسپارید.

امروزه بیش از 359 میلیون دامنه ثبت شده وجود دارد، اما نگه داشتن یک فهرست واحد از این دامنه‌ها امکان پذیر نیست. این دایرکتوری در سراسر جهان بر روی سرورهای نام دامنه توزیع شده است. این سرورها به طور مرتب با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند تا دایرکتوری‌های خود را به روز نگه دارند و موارد اضافی را حذف کنند.

ما می‌دانیم که DNS با تبدیل نام دامنه‌ای مانند abc.com به آدرس IP عددی به ما کمک می‌کند تا به وب‌سایت مورد نظر خود دسترسی پیدا کنیم. اما نحوه کار DNS به چه شکل است؟ در پشت صحنه، فرآیندهای DNS به صورت گام به گام انجام می‌شوند. این فرآیند تبدیل به عنوان "کوئری" شناخته می‌شود. در ادامه نگاهی دقیق‌تر به تعریف DNS و نحوه عملکرد آن خواهیم داشت:

جستجوی یک وب‌سایت: ابتدا کاربر نام میزبان را در مرورگر تایپ می‌کند. رایانه آدرس IP مرتبط با سایت را از  ادامه مطلب...